Immuny - ćw 5 (najważniejsze zagadnienia)

102. Synapsa immunologiczna

struktura powstająca na styku komórki prezentującej antygen (APC) oraz pobudzanego limfocytu. Pojęcie to odnosi się także do oddziaływań innych komórek limfoidalnych z komórkami docelowymi.

36. Przeciwciała rozpoznają (ilu rzędowe struktury?)

strukturę trzeciorzędową oraz determinanty zarówno ciągłe jak i nie ciągłe

92. Th17

stymulują szybką reakcję zapalną z udziałem neutrofilów w miejscu wniknięcia antygenu

71. Opisz sygnał „trzeci" (sygnał II = kostymulacja)

sygnały pobudzają limfocyty (IFN typu I, IL 1/12/18 uwalniane przez komórki dendrytyczne) do proliferacji, podtrzymują przeżycie i zwiększają wydzielanie cytokin

65. Sposób prezentacji przez CD1d

są przeważnie rozpoznawane przez limfocyty NKT

87. Pochodzenie superantygenu

są wytwarzane są przez bakterie (głównie G+), wirusy, pasożyty, rośliny

10. Co to MHC?

( major histocompatiblity complex) - zespół białek (antygenów) prezentujących obce antygeny własnym limfocytom T.

21. Zespół nagich limfocytów

(niedobory odporności) brak ekspresji cząsteczek MHC II jest wywołany dziedzicznym defektem syntezy czynników wiążących elementy promotora genów MHC. ; Zespoły nagich limfocytów: typ I - brak ekspresji cząsteczek MHC I typ II - brak ekspresji cząsteczek MHC II

30. Słabe antygeny zgodności tkankowej

(transplantacyjne) są zdolne do indukowania limfocytów Tc i odpowiedzi transplantacyjnej prowadzącej do odrzucenia przeszczepu allogenicznego, nawet przy zgodności MHC.

38. Jakie cząsteczki rozpoznawane są przez MHC I?

to zwykle antygeny mikroorganizmów i pasożytów rozwijających się wewnątrzkomórkowo. Zakażone komórki mogą być rozpoznawane i niszczone przez cytotoksyczne limfocyty T, co zapobiega szerzeniu się infekcji

29. Rola typowania HLA (3)

transplantologia - zgodność HLA między dawcą a biorcą zmniejsza ryzyko odrzucenia przeszczepu diagnostyka chorób powiązanych z HLA medycyna sądowa - ustalanie ojcostwa, badanie pochodzenia krwi na dowodach rzeczowych

101. Anergia

utrata przez limfocyt zdolności do aktywacji na przyszłość po rozpoznaniu antygenu

62. Cząsteczka powierzchniowa CD1

w budowie przypomina MHC I (zaw łańcuchy ciężkie zawierają trzy domeny: α1-3); rozpoznają antygeny lipidowe i glikolipidowe (MHC odpowiada za antygeny białkowe!)

16. Czym jest kieszonka i z czego się składa?

w rowku znajduje się 6 zagłębień (A-F) - tzw. kieszonek, w które wchodzą łańcuchy boczne aminokwasów prezentowanego antygenu (tzw. aminokwasów kotwiczących)

14. Budowa cząstek MHC I

Cząsteczki MHC I budują dwa łańcuchy - lekki i ciężki, połączone niekowalencyjnie; α1 i α2 zbudowane są z jednej helisy α i czterech pasem β; wspólnie tworzą one rowek, którego dno stanowi struktura pofałdowanej kartki zbudowanej z 8 pasem β, a brzegi - helisy α ; rowek jest osadzony na β2-mikroglobulinie i domenie α3

20. Budowa cząstek MHC II

Cząsteczki MHC II budują dwa łańcuchy - α i β, połączone niekowalencyjnie; domeny zewnętrzne (α1 i β1) łańcuchów tworzą rowek podobny do tego tworzonego przez domeny łańcuchów cząsteczek MHC I; dno rowka tworzy 8 pasem β, a brzegi - dwie helisy α

46. Rola proteasomów

Dzięki temu, ze uszkodzone białka są kierowane od razu do proteosomów i w nich usuwane limfocyty T cytotoksyczne mogą rozpoznać i zabić zakażoną przez wirusy komórkę na wczesnym etapie zakażenia

73. Jakie są najważniejsze cząsteczki adhezyjne? (4) (limfocyt T/ APC)

1 CD 28/ CD80 (Th1) lub CD86 (Th2) 2 ICOS/ICOS-L (ligand) 3 CD137/ CD137L (4-1BB/ 4-1BBL) 4 CD134/ CD134L (OX40/ OX40L)

63. Występowanie CD1

1 CD1a, CD1b, CD1c- na powierzchni monocytów, limfocytów B i niektórych komórkach dendrytycznych 2 CD1d- m.in. na kom. nabłonka jelitowego

31. Prezentacja antygenów limfocytom przy udziale MHC I (3)

1 Cząsteczki MHC klasy I prezentują peptydy złożone najczęściej z 8-10 aminokwasów 2 głównie antygeny syntezowane w komórce prezentującej, tzw. antygeny endogenne 3 W tej prezentacji mogą uczestniczyć prawie wszystkie komórki. Rozpoznawane przez limfocyty T CD8+

32. Prezentacja antygenów limfocytom przy udziale MHC II (3)

1 Cząsteczki MHC klasy II prezentują peptydy obejmujące najczęściej 13-17 aminokwasow 2 głównie antygeny pochłonięte przez komórkę na drodze endocytozy 3 W tej prezentacji uczestniczą nieliczne komórki. Rozpoznawane przez limfocyty T CD4+

103. Etapy procesu tworzenia synapsy immunologicznej (3)

1 Faza polaryzacji 2 Faza adhezji 3 Faza dojrzewania

54. Etapy procesu prezentacji antygenów przez MHC klasy II (4)

1 endocytoza antygenów 2 proteoliza 3 związanie powstałych peptydow przez cząsteczki MHC klasy II 4 egzocytoza i prezentacja antygenów związanych z cząsteczkami MHC klasy II w błonie komórkowej

49. Jakie znasz białka opiekuńcze i jaka jest ich rola

1 kalneksyna, kalretikulina, tapasyna; 2 białka opiekuńcze, uczestniczą w procesie łączenia się dwóch cząsteczek MHC I ze sobą, a następnie z peptydem dostarczonym przez biało TAP

40. Etapy procesu fragmentacji białek syntezowanych w komórce przed połączeniem się z MHC klasy I (3)

1 monoubikwitynacja 2 poliubikwitynacja 3 kierowanie oznaczonych białek do proteasomu, gdzie ulegają proteolizie

41. Etapy procesu prezentacji antygenów przez MHC klasy I (6)

1 monoubikwitynacja 2 poliubikwitynacja 3 kierowanie oznaczonych białek do proteasomu, gdzie ulegają proteolizie 4 Pocięte białka (max 10 aminokwasów długości) wyłapywane są przez białka transportujące TAP1 i TAP2 i przenoszone do siateczki śródplazmatycznej 5 W siateczce pocięte białka łączą się z MHC I (w rowku) i powstaje kompleks ładujący peptydy 6 Kompleks „leci" do błony komórkowej gdzie prezentowany jest antygen przez MHC I

82. Zjawiska zachodzące w ośrodkach rozmanżania (4)

1 powstawanie mutacji somatycznych w genach immunoglobulinowych, 2 selekcja limf. B rozpoznających antygen z największym powinowactwem, 3 przełączanie klas wytwarzanych przeciwciał, 4 różnicowanie limf. B w kom. pamięci lub kom. plazmatyczne wytwarzające przeciwciała

83. Etapy dojrzewania powinowactwa do antygenu (4)

1 proliferacja centroBLASTÓW w strefie ciemnej > mutacje sumatyczne > zwiększenie powinowactwa (lub wręcz przeciwnie) 2 Migracja centroCYTÓW do strefy jasnej ośrodka rozmnażania 3 Kontrola specyficzności > 3a Limfocyty B które swoiście rozpoznały antygen w ośrodku rozmnażania -> pochłaniają go poprzez immunoglobuliny powierzchniowe iccosomów -> antygen degradowany -> pochodzące z niego krótkie peptydy prezentowane na pow. limf. B przez MHC II. -> prezentacja wobec specjalnych limf 3b > słabe powinowactwo lub jego brak = apoptoza limf B 3c Redagowanie receptorów > druga szansa dla limf B > powrót do strefy ciemnej > mutacje > 3a 4a Jeżeli antygeny na pow. limf. B zostaną swoiście rozpozna przez limf TFH -> obie subpopulacje ulegają aktywacji -> wzajemne przekazywanie sygnałów ko stymulacji ( najważniejszy - interakcja CD40 z CD40L) -> umożliwienie dalszej ekspansji limf. B, przyłączenie klas i wytwarzanie rozpuszczalnych przeciwciał 4b Jeśli limf. TFH nie rozpozna antygenu -> apoptoza limf. B przez CD95L

28. Metody oznaczana HLA (3)

1 typowanie serologiczne 2 typowanie komórkowe 3 typowanie genetyczne

1. Budowa receptorów limf T

1) 2 łańcuchy > oba mają cześć zmienną i stał 2) Związane z komórką za pomogą krótkich odcinków śródbłonowych i wewnątrzkomórkowych

2. Rodzaje TCR (3)

1) α i β = ponad 90% limfocytów T krwi oraz 2) γ i δ = 1-10% T krwi oraz 0,2-0,9% tymocytów 3) wyjątkowo TCR z 2x γ i 2x β (lub β i δ)

99. Etapy aktywacji limfocytu T (5)

1. Związania (rozpoznania) antygenu przez receptor rozpoznający antygen (TCR lub BCR) - najważniejsze 2. Aktywacji niereceptorowych kinaz tyrozynowych 3. aktywacji białek adaptorowych, kaskady kinaz MAP 4. aktywacji czynników transkrypcyjnych 5. Transkrypcji genów związanych z procesem aktywacji

24. Proces syntezy MHC I (6):

1. cząsteczki MHC I w trakcie translacji penetrują błonę siateczki śródplazmatycznej dzięki sekwencji sygnałowej 2. sekwencja ta jest odcinana po wewnętrznej stronie siateczki 3. dochodzi do związania przez MHC I fragmentów syntezowanych w komórce białek, które będą prezentowane na jej powierzchni 4. w siateczce łańcuch ciężki jest przytrzymywany przez białka opiekuńcze - kalneksynę i kalretikulinę, do momentu połączenia z β2-mikroglobiliną i peptydem 5. peptydy są dostarczane do siateczki przez zależne od ATP białka transportujące TAP 6. po związaniu peptydów cząsteczki MHC I wędrują przez aparat Golgiego do błony komórkowej

25. Proces syntezy MHC II (4)

1. w siateczce śródplazmatycznej dochodzi do łączenia się łańcucha α i β 2. przyłącza się łańcuch niezmienny In (CD74) → nie wykazuje on poliformizmu → blokuje rowek, uniemożliwiając zbyt wczesne związanie antygenów, a także przybranie nieprawidłowej konformacji - spełnia on rolę białka opiekuńczego → zawiera sekwencję sygnałową umożliwiającą kierowanie MHC II z AG do endosomów 3. powstały kompleks przechodzi przez aparat Golgiego do tzw. wczesnych endosomów 4. w trakcie tej wędrówki łańcuch In tkwiący w rowku jest przycinany przez proteazy do peptydu CLIP

17. Ile aminokwasów kotwiczących antygenu musi być związane przez MHC I w celu efektownej prezentacji antygenu?

2 lub 3

84. Różnice między antygenem, superantygenem a mitogenem

Antygen pobudza mniej niż 1% spośród danej populacji limfocytów; superantygen jest zdolny do pobudzenia wielu klonów limfocytów; a mitogen pobudza mitozę większości limf T i B (oddziałuje na wiele klonów)

61. Co to CD?

Antygen różnicowania komórkowego, określany w skrócie jako CD (ang. cluster of differentiation, gronko różnicowania) - standard używany w celu identyfikacji molekuł na powierzchni komórek. CD mogą działać na wiele sposobów, spełniając często funkcje receptora bądź ligandu (związku aktywującego receptor).

9. Z jakimi markerami CD kontaktuje się kompleks T CD3

CD2, CD5 i CD4/CD8

7. Z ilu łańcuchów składa się kompleks limf T

CD3? - 6 należących do 4 typów: γ, δ. ε i ξ = łańcuchy niezmienne

100. Etapy aktywacji limfocytu T dziewiczego (3)

I. Sygnał pierwszy pochodzący z rozpoznania antygenu przez receptor TCR II. Sygnał drugi z cząsteczek kostymulujących: • Receptory cząsteczek kostymulujących na powierzchni limfocytu: CD28, ICOS1, CD2 • Cząsteczki kostymulujące znajdujące się na powierzchni komórki prezentującej antygen: CD80 (B7.1), CD86 (B7.2), ICOS-L, LFA-3(CD58) oraz CD48 III. Prawidłowa aktywacja limfocytu wymaga również udziału cytokin (sygnału trzeciego).

72. Jaki są najważniejsze cząsteczki sygnałowe? (4)

IFN typu I, IL 1/12/18 uwalniane przez komórki dendrytyczne

93. Th1 powstają pod wpływem

IL-12, IL-18, IL-23, IL 27 i IFN-γ,

96. Th1 wydzielają

IL-2, IFN-γ > aktywuje makrofagi, hamuje limfocyty Th2

94. Th2 powstają pod wpływem

IL-4, IL-25, VIP, IL-33,

97. Th2 wydzielają

IL-4/5/10/13; IL 10 hamuje wytwarzanie cytokin przez k. dendrytyczne, makrofagi i limfocyty Th1

98. Th17 wydzielają

IL-6/17/17F, TNF i GM-CSF

50. Ile peptydów może związać 1 cząsteczka MHC I?

Jedna cząsteczka MHC klasy I może związać tysiące peptydów, różniących się sekwencją, ale mających dwa lub trzy wspólne aminokwasy kotwiczące.

47. Co wspomaga proteasomy w przygotowaniu białek do prezentacji przez cząsteczki MHC I

Peptydaza II tripeptydylowa

95. Th17 powstają pod wpływem

Pobudzane przez TGF-β i IL-6, hamowane przez IFN-γ, IL-4 oraz IL-27.

45. Czym jest proteasom?

Proteasom to taka wewnątrzkomórkowa niszczarka niepotrzebnych i uszkodzonych cząsteczek, hamowanie jego czynności może wywierać terapeutyczny wpływ u pacjentów z nowotworem wskutek blokowania degradacji: białka p53, inhibitorów kinaz zależnych od cyklin takich jak BAX, BAK, BIK, BIM, BAD, BID, NOX A i PUMA

39. Jakie antygeny prezentują komórki niezakażone?

Są to oczywiście antygeny własne komórki, gdyż cząsteczki MHC nie rozróżniają antygenów obcych od autoantygenów.

6. Czym skutkuje APL?

Zmiana sekwencji aminokwasów w antygenie = dalej rozpoznawany przez MHC, ale TCR nie będzie na niego odpowiadał (bo jest swoisty na dany antygen)

34. Aminokwasy kotwiczące

aminokwasy boczne agretopu zagłębiające się w kieszonki rowka cząsteczki MHC

53. Jakie cząsteczki rozpoznawane są przez MHC II?

antygeny pochłonięte przez komórkę prezentującą; obejmuje zarówno antygeny obce (np. bakteryjne, jak i własne (które mogą dotrzeć do cząsteczki MHC II na drodze autofagii lub endocytozy).

18. W jakiej postaci prezentowany jest antygen w rowku MHC I?

antygeny prezentowane przez cząsteczki MHC I obejmują 8-10 aminokwasów i obydwoma końcami tkwią w rowku

19. W jakiej postaci prezentowany jest antygen w rowku MHC II?

antygeny prezentowane przez cząsteczki MHC II obejmują od kilkunastu do ponad 20 aminokwasów i mogą wystawać po obydwu stronach rowka

55. Antygeny jakich organizmów są prezentowane zarówno przez MHC I jak i MHC II?

antygeny wirusowe

78. Co to ICCOSOM?

ciała pokryte kompleksami immunologicznymi (wypustki DC grudki z antygenami)

58. HLA- DM

cząsteczka uczestnicząca w wymianie peptydu CLIP w rowku MHC II, ich funkcja jest regulowana prze HLA-DO.

3. Rola regionów CDR (hiperzmiennych)

determinują dopasowanie antygenu (w cz. zmiennych)

74. Wędrówka Limfocytów T dziewiczych

docierają do węzłów przez żyłki z wysokim śródbłonkiem > strefa grasiczozależna > autostrada = strefa przykorowa - ruch wzdłuż wypustek komórek siateczkowatych fibroblastycznych > wyłapywane przez kom dendrytyczne (DC) > prezentacja antygenu > proliferacja > komórki efektorowe > pojawia się receptor CXCR5 dla chemokin BLC > wędrówka do grudek

33. Agretop

fragment antygenu wiązany w rowku cząsteczki MHC.

77. centroblasty -

intensywna proliferacja; tworzą ośrodki rozmnażania w grudce; po różnicowaniu i selekcji → komórki plazmatyczne (długo żyjące)

15. Rola rowka w MHC I

jest miejscem lokowania antygenów prezentowanych limfocytom T

26. Haplotyp

kombinacja alleli różnych genów umiejscowionych w jednym chromosomie i dziedziczonych w całości. Zazwyczaj odnosi się do odcinka chromosomu dziedziczonego w całości od jednego z rodziców.

51. Prezentacja krzyżowa

komórka dendrytyczna, pochłaniając antygeny z zewnątrz, może je prezentować nie tylko w kontekście cząsteczek MHC klasy II, ale także (co nie jest typowe) w kontekście MHC klasy I, np. limfocytom Tc CD8+.

66. Główne komórki prezentujące antygeny za pomocą MHC II (4)

komórki dendrytyczne, limfocyty B oraz makrofagi (tylko pobudzone przez IFN-gamma! - niepobudzone mają MHC II ale za mało)

76. plazmablasty

krótko żyjące komórki (1-3 dni); brak w nich mutacji genów immunoglobulinowych, brak przełączania klas; uwalniają dużo IgM (małe powinowactwo do Antygenów, szybko powstrzymują rozprzestrzenienie infekcji; transportują antygeny do obwodowych narządów limf. z miejsc stanów zapalnych); pojedyncze sztuki różnicują się w limfocyty pamięci (też uwalniają igM)

52. Co rozpoznaje przetworzony antygen prezentowany przez MHC I?

limfocyty Tc, a ściślej mówiąc przez komórki TCR CD8+, czyli takie limfocyty T, na których powierzchni znajduje się cząsteczka CD8. Jeśli prezentowany antygen okaże się obcy dla organizmu, komórka prezentująca go limfocytowi T CD8+ zostanie wyeliminowana.

44. Rola kompleksów 19S

miejsce przyłączenia poliubikwityny; kierowanie białek do proteasomu i pomoc w ich rozprostowaniu

67. Inne komórki prezentujące antygen pobudzone przez IFN gamma

monocyty, neutrofile, kom śródbłonka, enterocyty, keratynowcyty, chondrocyty, komórki mezangium, astrocyty

37. Antygeny endogenne

należą do nich zarówno białka cytoplazmy jak i białka błonowe.

88. Jak superantygen reaguje z TCR?

nie reaguje z TCR utworzonym przez obydwa łańcuchy, lecz z odcinkiem V łańcucha β rzadziej α. Będzie on aktywował wszystkie limf. T, które mają TCR z danym łańcuchem β (niezależnie od łańcucha α) i to zarówno limf. T CD4 jak i T CD8

85. Przykład mitogenu

niektóre lektyny (pochodzenia roślinnego)

89. Jak superantygen wiąże się z MHC II?

nietypowo z MHC II, bo nie łączą się z rowkiem związanym z prezentacją tylko z zewnętrzną powierzchnią cząsteczki

59. Ile musi zostać zajęte cząsteczek MHC na komórce prezentującej aby doszło do pobudzenia limfocytu T?

około 0,1%

80. Rola α1 - antytrypsyna

opóźnienie degradacji antygenów prezentowanych limfocytom B → kompleksy te mogą dzięki temu przetrwać w grudce długi czas, bo nie zostają zdegradowane.

86. Przykłady superantygenów

paciorkowcowe białko M, enterotoksyny gronkowcowe ( w tym enterotoksyna B która wiąże się również z MHC I

56. Peptyd CLIP

peptyd odłączany w endosomach, jest fragmentem łańcucha niezmiennego, który umiejscowiony w rowku cząsteczki MHC II zabezpiecza ją przed przypadkowym przyłączeniem peptydów endogennych w siateczce śródplazmatycznej. Umożliwia to przyłączenie do cząsteczki MHC pochłoniętego przez komórkę i obecnego w endosomach peptydu (antygenu).

35. Limfocyty T rozpoznają głownie (ilu rzędowe struktury?)

pierwszorzędową i częściowo drugorzędową strukturę antygenów i liniowe determinanty białkowe

70. Opisz sygnał drugi

poprzez kontakt odpowiednich cząsteczek powierzchniowych limfocytu i APC, a także poprzez wydzielane cytokiny. Kontakt ten jest dwustronny (APC pobudza limfocyt i vice versa).

68. Co musi wystąpić, aby doszło do aktywacji limfocytów?

potrzebne są odpowiednie sygnały = 1 pierwszy sygnał (rozpoznanie antygenu) 2 drugi sygnał (cząsteczki adhezyjne + kostymulacja)

81. Ośrodek OLIGOKLONATNY

powstają w wyniku podziału zaledwie kliku limf. B (1-5). Są to najszybciej dzielące się komórki człowieka. Cykl kom. 6-8h i po kliku dnia - ośrodek rozmnażania zaw. kilka tysięcy limfocytów.

48. Kompleks ładujący peptydy

połączenie TAP, kalretikuliny, tapasyny, cząsteczki MHC I oraz tiolowej oksydoreduktazy

8. Rola łańcuchów kompleksu T CD3

pośredniczą w przekazywaniu sygnału aktywującego komórkę z receptora limfocytu T do wnętrza komórki

64. Sposób prezentacji przez CD1a,b,c

prezentują antygeny, za pomocą endosomów, o charakterze lipidów i glikolipidów pochodzących od mikroorganizmów limfocytom T [np. CD1b prezentuje kw. mikolowy]

69. Opisz sygnał pierwszy

rozpoznanie antygenu przez TCR lub BCR, jeżeli nie zostanie wsparte przez odpowiednią kostymulację, to doprowadzi do stanu anergii lub apoptozy limfocytu

42. Z czego składa się proteasom 26S?

składa się z cylindra 20 S i dwóch przyczepionych do niego kompleksów regulatorowych 19S

13. Czym jest MHC III?

stanowią różne cząsteczki niezwiązane z procesem prezentacji antygenu. Zostały oznaczone najpierw jako prawdopodobne cząsteczki prezentujące, ze względu na umiejscowienie pomiędzy genami MHC klasy I a MHC klasy II (co po dalszych badaniach genomu zostało odrzucone). O ile między klasą I i II widoczne są wybitne podobieństwa strukturalne, o tyle MHC klasy III nie są podobne ani do dwóch pozostałych klas, ani do siebie nawzajem.

60. Ile antygenów może prezentować jedna komórka APC?

wiele (równocześnie)

91. Th2

wspomagają odpowiedź humoralną (IgA, IgE, IgG4 → reakcje alergiczne, odporność błon śluzowych i surowiczych), mają udział w patogenezie chorób autoimmunizacyjnych o mechanizmie humoralnym (np. miastenia),

90. Th1

wspomagają odpowiedź komórkową (makrofagi, Tc, IgG1 i IgG3 → aktywacja dopełniacza, immunofagocytoza), mają udział w rozwoju chorób autoimmunizacyjnych o dominacji odpowiedzi komórkowej (SM, cukrzyca typu I, RZS)

12. Gdzie występuje MHC II?

występują konstytutywnie na komórkach dendrytycznych, makrofagach, limfocytach B, oraz na komórkach nabłonkowych grasicy; w wyniku aktywacji/oddziaływań cytokin (np. IFN-γ) mogą się pojawić na innych komórkach (np. pobudzonych limfocytach T, komórkach śródbłonka, fibroblastach)

11. Gdzie występuje MHC I?

występują na powierzchni wszystkich komórek jądrzastych, oraz w niewielkich ilościach na erytrocytach

57. Gdzie zachodzi wymiana peptydu CLIP?

zachodzi głownie w specjalnych endosomach, które różnią się od standardowych lizosomów, endosomów wczesnych jak i późnych. Dlatego określa się je czasami jako przedział MHC klasy II

43. Rola cylindra 20S

zachodzi w nim proteoliza

5. Co to jest APL?

zmienione ligandy peptydowe

75. Wędrówka Limfocytów B

żyłki > ekspresja CXCR5 > migracja do grudek > (niektóre limf. B w czasie migracji rozpoznają antygen → aktywacja poprzez BCR → immunoglobuliny powierzchniowe → endocytoza antygenu → prezentacja peptydów z antygenu w rowkach cz. MHC II) > w grudce rozpoznanie antygenu > receptor CCR7 > migracja do strefy przykorowej > inicjacja odpowiedzi humoralnej na granicy grudki i strefy przykorowej (limf B + T) > rozpoznanie antygenu przez limf T > wydzielanie cytokin i sygnałów kostymulujących > indukcja proliferacji i różnicowania limf B

4. Które łańcuchy CDR3 wykazują największą zmienność?

α i β

79. Jakie inhibitory proteaz wydzielają DC?

α1 - antytrypsynę

22. Czynniki wzmagające ekspresję cząsteczek MHC (4)

• interferon γ (MHC I i II) • interferony α i β (MHC I) • czynnik martwicy nowotworu sam lub synergistycznie z IFN- γ (MHC I i II) • IL-4 i IL-13 na niektórych komórkach, np. limfocytach B (MHC II)

23. Czynniki hamujące ekspresję cząsteczek MHC II (4)

• transformujący czynnik wzrostu β (TGF- β) • IFN- β • IL-10 • prostaglandyna E2 • glikokortykosteroidy

27. Funkcja układu HLA (9)

→ główną funkcją jest wiązanie i prezentacja antygenów limfocytom T, zdolne są do niej prawie wszystkie komórki, odbywa się różnymi drogami w zależności od cząsteczek MHC → cząsteczka MHC jest zdolna do prezentacji peptydów odmiennych niż inna cząsteczka MHC - wobec tego heterozygota dysponuje lepszą możliwością odpowiedzi na antygeny niż homozygota → polimorfizm genów MHC jest wynikiem selekcji naturalnej dokonującej się pod presją mikroorganizmów infekcyjnych i chorób przez nie wywołanych - choroby zakaźne są głównym czynnikiem utrwalania poliformizmu → limfocyty T rozpoznają w komórce zakażonej antygeny wirusowe w połączeniu z cząstkami MHC → cząsteczki MHC komplikujące transplantacje są "produktem ubocznym" przystosowania układu odpornościowego do walki z patogenami → niektóre wirusy (adenowirusy, cytomegalowirusy) hamowują ekspresję cząsteczek MHC I, m.in. przez blokowanie transkrypcji genów, hamowanie transportu do błony komórkowej i indukowanie degradacji nowo powstałych cząsteczek → różnice MHC między matką a zarodkiem sprzyjają rozwojowi i utrzymaniu ciąży → rozpuszczalne cząsteczki MHC w osoczu krwi biorą udział w immunomodulacji - głównym ich źródłem jest wątroba (od tego zależy skłonność wątroby do indukowania tolerancji transplantacyjnej) → cząsteczki MHC są kodowane przez geny z nadrodziny immunoglobulinopodobnych