ศัพท์ภาษาไทย กลางภาค ม.4
ร่ำรื้อ
คร่ำครวญซ้ำไปซ้ำมา
อบาย
ความล่มจม ปราศจากความเจริญ
หรอร่อย
ค่อยหมดไปทีละน้อย
ภิลล์
ชาวป่า
ติมิงค์
ชื่อปลาใหญ่หนึ่งในเจ็ดตัวที่อยู่ในแม่น้ำสีทันดร
สิ้นบุญ
ตาย
แก้วเก้า
นพรัตน์
สิงหาสน์
บัลลังก์
หิมเวศ
ป่า
เบญจลักษณ์
ผมงาม เนื้องาม ฟันงาม ผิวงาม และวัยงาม
ซื้อน้ำใจ
ผูกใจ
แล่ง
ผ่าออก
จรรโลง
พยุง ค้ำ
พักตร์สี่แปดโสต
พระพรหม
ไตรรัตน์
พระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์
พันแสง
พระอาทิตย์
พันเนตร
พระอินทร์
ไท้ธรณินทร์
พระเจ้าแผ่นดิน
โกรศ
มาตราวัด
ไพหาร
วิหาร
ปรางค์
สถูปมียอดสูงขึ้นไปคล้ายกระบองเพชรหรือฝักเพกาแยกเป็นกิ่งๆ
ตรีโลก
สวรรค์ มนุษย์ บาดาล
กระทำสัญญา
สัญญาณ
แก่นหล้า
หลักของโลก
ละหาน
ห้วงน้ำ
ละล้าว
เกรงกลัว
เบิกฟ้า
เปิดทางไปสู่ความดีหรือความเจริญ
จำเพาะ
เพียง เฉพาพะ
ด้าว
แผ่นดิน
กำสรวล
โศกเศร้า
แด
ใจ
เขื่อง
ใหญ่
คล่าว
ไหล ไหลหลั่ง
