การจำแนกคำไทยแท้และคำที่มาจากภาษาต่างประเทศ
ภรรยา
(ใช้ รร ที่บาลีไม่มีใช้)
กอเอี๊ยะ
จีน (มักมีพยัญชนะต้นเป็นอักษรกลางและประสมสระเสียงสั้น)
โหงวเฮ้ง
จีน (มักมีเสียงวรรณยุกต์ตรีและจัตวาเป็นส่วนใหญ่)
พุทธ
บาลี (ตรงตามหลักตัวสะกดตัวตาม)
อัคคี
บาลี (สังเกตการใช้พยัญชนะซ้อน ๒ ตัว)
กิโมโน
ภาษาญี่ปุ่น (มักไม่มีรูปวรรณยุกต์และไม่มีตัวสะกด)
ซาบะ
ภาษาญี่ปุ่น (มักไม่มีรูปวรรณยุกต์และไม่มีตัวสะกด)
มังคุด
มลายู (มักเป็นคำ ๒ พยางค์ ไม่ควบกล้ำ)
โนราห์
มลายู (มักเป็นคำ ๒ พยางค์ ไม่ควบกล้ำ)
ศาสนา
สันสกฤต (ใช้ ศ ที่ภาษาบาลีไม่มีใช้)
โมลี
สันสกฤต (ใช้ สระ โ ที่บาลี ไม่มีใช้)
บร็อกโคลี
อังกฤษ (มีหลายพยางค์ เสียงควบ บร ไม่มีใช้ในภาษาไทย)
ฟรี
อังกฤษ (เสียงควบ ฟร ไม่มีใช้ในภาษาไทย)
บันดาล
เขมร (มักขึ้นต้นด้วย บัง บัน บรร)
ตรวจ
เขมร (มักสะกดด้วย จ ร ล ญ ส และ แผลง -ำ ได้ เป็นตำรวจ)
เขนย
เขมร (มักเป็นคำราชาศัพท์หรือคำที่ต้องแปล มักอ่านเป็นอักษรนำ)
ให้
ไทยแท้ ( ๑ ใน ๒๐ ม้วน คำไทยแท้ไม่ใช้รูป -ัย ไ-ย)
ลูก
ไทยแท้ (คำโดด สะกดตรงตามมาตรา คำเรียกเครือญาติ)
เศร้า
ไทยแท้ (ปกติ ไม่ใช้ตัว ศ ยกเว้น ศึก เศิก ศอก เศร้า)
ละอ่อน
ไทยแท้ (เดิมเป็นคำประสม ลูก+อ่อน เกิดการกร่อนเสียง)
