Daphne et Apollo, Met 1.553-567 in ordine

tū quoque perpetuōs semper gere frondis honōrēs!"

fīnierat Paeān: factīs modo laurea rāmīs

adnuit utque caput vīsa est

agitāsse cacūmen.

cui deus "at, quoniam coniūnx mea nōn potes esse,

arbor eris certē" dīxit "mea! semper habēbunt

vōx canet et vīsent longās Capitōlia pompās;

postibus Augustīs eadem fīdissima cūstōs

Hanc quoque Phoebus amat positāque in stīpite dextrā

sentit adhūc trepidāre novō sub cortice pectus

tē coma, tē citharae, tē nostrae, laure, pharetrae;

tū ducibus Latiīs aderis, cum laeta Triumphum

ante forēs stābis mediamque tuēbere quercum,

utque meum intōnsīs caput est iuvenāle capillīs,

conplexusque suīs rāmōs ut membra lacertīs

ōscula dat lignō; refugit tamen ōscula lignum.