help me

'Throwing Away the Foreigners view of the Pinoy' and 'Intellectualism sa Wika' are similar, because they wrote that language can promote national purpose.

'Throwing Away the Foreigners view of the Pinoy' at 'Intelektualismo sa Wika' ay katulad, dahil isinulat nila na ang wika ay maaaring nagsulong ng layuning makabansa.

Kolonyalismo naapektuhan ang lahat ng aspeto ng ating buhay: relihiyon, edukasyon, sa istruktura ng lipunan, ekonomiya, kultura, at wika.

(just memorise this)

The Philippines has had three national languages: Tagalog, Filipino, and Filipino.

Ang Pilipinas ay nagkaroon ng tatlong wikang pambansa: Tagalog, Pilipino, at Filipino.

Pilipino was created by an executive fiat of the Department of Education in 1959, and was then abolished by the Corazon Aquino government in 1987. It existed for 27 years.

Ang Pilipino ay nilikha sa pamamagitan ng executive fiat ng Department sa Edukasyon noong 1959, at pagkatapos ay inalis ng gobyerno Corazon Aquino noong 1987 (27 taon).

Tagalog was the first national language because Manila was the centre, Tagalog was the language with the most published works, and as it was the language of the revolution.

Ang Tagalog ang unang pambansang wika dahil ang Maynila ang sentro, dahil ang Tagalog ang wikang may pinakamaraming nalathalang akda, at dahil ito ang wika ng rebolusyon.

Education in the Philippines is to get a diploma and a job rather than a way to learn necessary mental skills.

Ang edukasyon sa Pilipinas ay ang pagkuha ng diploma at trabaho sa halip na paraan upang matuto ng mga kinakailangang kasanayan sa pag iisip.

The goal is for Filipino to develop over time, based on the languages of the Philippines - not just Tagalog - and other languages.

Ang layunin ay umunlad ang Filipino sa paglipas ng panahon, batay sa mga wika ng Pilipinas - hindi lamang Tagalog - at iba pang wika.

The fact that we can adopt foreign words into our verb system, sometimes changing the original meaning and indigenizing them - like 'istambay', or say phrases like 'mag-Grab tayo', 'mag-beer tayo' which wouldn't make sense in English, shows how the Filipino language allows for personalisation and play.

Ang pag-aampon natin ng mga salitang banyaga sa ating sistema ng pandiwa, minsan ay binabago ang orihinal na kahulugan at pinalalaki ang mga ito tulad ng 'istambay', o nagsasabi ng mga katagang tulad ng 'mag-Grab tayo', 'mag-beer tayo' na walang katuturan sa Ingles, ay nagpapakita kung paano pinahihintulutan ng wikang Filipino ang personalisasyon at paglalaro.

The Spanish word 'punto Filipinas' means 'at the other end of the world'. The American word 'boondocks' refers to an area away from populated and civilised spaces. The word 'boondocks' is derived from the Filipino word 'bundok'. 'Punto Filipinas' and 'boondocks' are words that came to be used thanks to their shared impressions of Filipinos, which was people cut off from civilization.

Ang salitang Kastila na 'punto Filipinas' ay nangangahulugang 'sa kabilang dulo ng mundo'. Ang salitang Amerikano na 'boondocks' ay tumutukoy sa isang lugar na malayo sa matataong espasyo at sibilisado. Ang salitang 'boondocks' ay hango sa salitang Filipino na 'bundok'. Ang 'Punto Filipinas' at 'boondocks' ay mga salitang nagamit salamat sa kanilang ibinahagi ng impresyon sa mga Pilipino, na mga taong naghiwalay sa kabihasnan.

Alegre's solution is to rely less on English in the country (educational systems, newspapers, etc.) and use Filipino to see ourselves as a worthy people - to learn the lesson that as long as we use english we will remain a lesser copy of the americans, and as a result we will not be able to become truly Filipino.

Ang solusyon ni Alegre ay ang mas konting pag asa sa Ingles sa bansa (sistema ng edukasyon, pahayagan ... ) at gamitin ang Filipino upang makita ang ating sarili bilang isang karapat dapat na mga tao - upang matuto ng aral na hangga't gumagamit tayo ng ingles ay mananatili tayong mas mababang kopya ng mga amerikano, at dahil dito ay hindi tayo magiging tunay na Pilipino.

According to Isagani Cruz, people often see their native language as superior to others.

Ayon kay Isagani Cruz, madalas na nakikita ng mga tao na mas mataas ang kanilang sariling wika kaysa sa iba.

While the national language changed from Tagalog to Pilipino it was really just a change in name, and Isagani Cruz calls Pilipino a myth, which only existed in the minds of the government language institute.

Bagamat nagbago ang wikang pambansa mula Tagalog tungo sa Pilipino, sa katunayan ay nagpalit lamang ito ng pangalan, at tinawag ni Isagani Cruz ang Pilipino na isang mito, na umiral lamang sa isipan ng institute ng wika ng gobyerno.

Ngunit, magkatulad sila kung tatalakayin natin ang ...

But, they are similar if our discussion is (about) ... But, they are similar if our discussion is (about) ...

Sa paghahambing,

By comparison,

Filipino is our national language, and the language will become more useful over time. This is essentially what Isagani Cruz wrote.

Filipino ang ating pambansang wika, at ang wika ay magiging mas kapaki sa paglipas ng panahon. Ito talaga ang isinulat ni Isagani Cruz.

However, it is difficult to separate it from Tagalog. Filipino is based on Tagalog. This is because Tagalog has a wider reach than Cebuano and Ilokano. Cebuano and Ilokano are not understood outside their regions, but Tagalog is at the centre of popular culture.

Gayunpaman, mahirap itong ihiwalay sa Tagalog. Ang Filipino ay batay sa Tagalog. Ito ay dahil mas malawak ang abot ng Tagalog kumpara sa Cebuano at Ilokano. Hindi nauunawaan ang Cebuano at Ilokano sa labas ng kanilang mga rehiyon, ngunit ang Tagalog ay nasa sentro ng kulturang popular.

For example, some languages distinguish between objects as male or female. Some indigenous communities in Australia rely on North, East, South, and West, rather than directions such as right and left.

Halimbawa, ang ilang mga wika ay nakikilala sa pagitan ng mga bagay bilang lalaki o babae. Ang ilang mga katutubong komunidad sa Australia ay umaasa sa Hilaga, Silangan, Timog, at Kanluran, sa halip na mga direksyon tulad ng kanan at kaliwa.

Lastly, Alegre suggests that Filipinos have 'movable walls', that is, fixed patience and hospitality due to being other-oriented. He writes: "He can be masochistic in his desire to be hospitable".

Huli, iminungkahi ni Alegre na may 'movable walls' ang mga Pilipino. Pasensya at pagiging mapagpatuloy dahil sa pagiging iba ang orientation. Isinulat niya: "Maaari siyang maging 'masochistic' sa kanyang pagnanais na maging mapagpatuloy".

Naniniwala ako na tama si ...

I think ... is correct

Ganun din ang tingin ko.

I think the same

Alegre suggested that we do not follow the actions and language of our colonisers, as we will never be able to copy them and it takes away from our cultural identity.

Iminungkahi ni Alegre na huwag nating sundin ang mga kilos at pananalita ng ating mga kolonisador, dahil hindi natin ito kailanman magagawang kopyahin at ito ay nag aalis sa ating pagkakakilanlan sa kultura.

Boroditsky expresses that language is central to our experience of being human. When we think of language, we tend to think of it as a tool that we use but, perhaps language is using us - since without it we cannot even begin to think and understand.

Ipinahayag ni Boroditsky na ang wika ay sentro sa ating karanasan sa pagiging tao. Kapag iniisip natin ang wika, madalas nating isipin na ito ay isang kasangkapan na ginagamit natin, ngunit, marahil ang wika ay gumagamit sa atin - dahil kung wala ito ay hindi natin ito maiisip at mauunawaan.

Alegre explained that word choices can become political statements, indicating an uneven relationship between languages and cultures.

Ipinaliwanag ni Alegre na ang pagpili ng salita ay maaaring mga pahayag na pampulitika, na nagpapahiwatig ng hindi pantay na ugnayan sa pagitan ng mga wika at kultura.

Boroditsky explains how we should understand language.

Ipinaliwanag ni Boroditsky na kung paano natin dapat maunawaan ang wika.

Alegre also wrote that the individual in Filipino society is only defined in the context of their relationships. This is present in our culture and extends to our language. For example, we say 'mahal kita'. We use the dual pronoun 'kita' which demonstrates a mutual act with 'I' and 'you'. Other languages like English focus on responsibility for the act, i.e. who loves whom - 'I love you'. We also have words like 'tayo', which includes the person addressed, and 'kami', which excludes. We have more words to express personal relations. It is a part of our identity.

Isinulat din ni Alegre na ang indibidwal sa lipunang Pilipino ay binibigyang kahulugan lamang sa konteksto ng kanilang relasyon. Ito ay naroroon sa ating kultura at umaabot sa ating wika. Halimbawa, sinasabi natin ang 'mahal kita'. Ginagamit namin ang dual pronoun na 'kita' na nagpapakita ng isang mutual act na may 'ako' at 'ikaw/ka'. Ang iba pang mga wika tulad ng Ingles ay nakatuon sa responsibilidad para sa pagkilos. Ibig sabihin na nagmamahal sa kanino - 'I love you'. Mayroon din tayong mga salitang tulad ng 'tayo', na kinabibilangan ng taong tinalakay, at 'kami', na hindi kasama. Mas marami tayong salita para ipahayag ang personal na relasyon. Bahagi ito ng ating pagkakakilanlan.

He explains that in the Philippines, students who are accustomed to Filipino end up studying in English, which means they have to learn everything in their second language.

Isinulat din ni Constantino na sa Pilipinas, ang mga estudyanteng sanay sa Filipino ay kailangan matuto ng lahat sa kanilang pangalawang wika at hindi gaanong nauunawaan ang nilalaman.

Alegre wrote that when we use the languages of our colonisers (halimbawa, sa edukasyon), we are looking at ourselves from an alienated point of view.

Isinulat ni Alegre na kapag ginagamit natin ang mga wika ng ating mga kolonisador (halimbawa, sa edukasyon), tinitingnan natin ang ating sarili mula sa kanilang pananaw.

The languages we speak profoundly shape how we think, see the world, and live our lives.

Isinulat ni Boroditsky: Ang mga wikang ginagamit natin ay malalim na humuhubog sa kung paano tayo nag iisip, nakikita ang mundo, at namumuhay ng ating buhay.

Constantino wrote that our education system does not give us the opportunity to differentiate between deep and shallow thinking. A lot of our Filipino people who say they are intelligent are just 'mental technicians'. They are victims of kolonyalismo. They accept miseducation and become the miseducators.

Isinulat ni Constantino na ang ating sistema ng edukasyon ay hindi nagbibigay sa atin ng pagkakataon na makilala ang malalim at mababaw na pag iisip. Marami sa ating mga Pilipino na nagsasabi na sila ay matalino ay 'mental technicians' lamang. Biktima sila ng kolonyalismo. Tinatanggap nila ang maling edukasyon at nagiging mga miseducators.

Isagani Cruz wrote about ethnocentric protests in Cebu.

Isinulat ni Isagani Cruz ang tungkol sa ethnocentric protests sa Cebu.

Even though the Philippines has been colonised by the Spanish and the Americans, we remain Filipino. Alegre wrote that our language demonstrates resilience. It is resilient because of its 'particles' (ang, si, sa, ng ..) and its syntax. Words can be borrowed but are incorporated into the Filipino structure.

Kahit na ang Pilipinas ay nakolonisa ng mga Kastila at Amerikano, nananatili pa rin tayong Pilipino. Isinulat ni Alegre na ang ating wika ay nagpapakita ng katatagan. Ito ay nababanat dahil sa mga 'particles' nito (ang, si, sa, ng..) at sa syntax nito. Ang mga salita ay maaaring hiramin, ngunit isinama sa istruktura ng Filipino.

Filipino emerged as the national language in 1987. It was created in 1971 with hopes of opting for a new language instead of choosing an existing one.

Lumitaw ang Filipino bilang wikang pambansa noong 1987. Nilikha ito noong 1971 na may pag asa na pumili ng isang bagong wika sa halip na pumili ng isang umiiral na.

There have been some arguments about whether Filipino as a language is intellectualised enough for academic work. Isagani Cruz says he is finding all sorts of intellectual discussions happening in Filipino. Filipino will become more useful over time.

May mga argumento kung ang Filipino bilang wika ay sapat na para sa gawaing akademiko. Ayon kay Isagani Cruz, lahat ng uri ng intelektwal na talakayan ay nangyayari sa Filipino. Filipino ay magiging mas kapaki sa paglipas ng panahon.

There are also opinions such as Cebuano vs Tagalog.

May mga opinyon din tulad ng Cebuano vs Tagalog.

Tagalog still plays a role, but not so much in the politically central parts of the nation. Filipino has taken centre stage.

May papel pa rin ang Tagalog, pero hindi gaanong sa mga sentrong bahagi ng pulitika ng bansa. Filipino ay kinuha sentro yugto.

In other countries, their study materials are based on the writings of their own citizens. But in the Philippines, we always refer to the writings of foreigners. We do not deeply study the thoughts of our writers in philosophy and other subjects, even though a lot of Filipinos have contributed useful things. So, because we don't give the works of our Filipinos much importance, we have a lack of 'intellectual tradition'.

Sa ibang bansa, ang kanilang mga materyales sa pag aaral ay batay sa mga sinulat ng kanilang sariling mga mamamayan. Pero sa Pilipinas, lagi nating tinutukoy ang mga sinulat ng mga dayuhan. Hindi natin malalim na pinag aaralan ang mga saloobin ng ating mga manunulat sa pilosopiya at iba pang asignatura, kahit na maraming Pilipino ang nag ambag ng mga kapaki pakinabang na bagay. Kaya, dahil hindi natin binibigyan ng malaking importansya ang mga akda ng ating mga Pilipino, kulang tayo sa 'intellectual tradition'.

Constantino begins the essay by stating that the Philippines, alongside our neighbouring countries, have been affected by the intellectualist tradition as it exists in Western countries. In comparison to our neighbouring countries, while they have also experienced colonialism, we are far from them in terms of arts and culture. This is because we faced a different system of colonialism, where our civilisation had not finished developing fully before we faced the first colonisers.

Sinimulan ni Constantino ang sanaysay sa nagsasabing ang Pilipinas, kasama ang ating mga karatig bansa, ay naapektuhan ng tradisyong intelektualismo na umiiral sa mga bansang Kanluranin. Kung ikukumpara sa ating mga karatig bansa, bagama't nakaranas din sila ng kolonyalismo, malayo tayo sa kanila sa sining at kultura. Ito ay dahil naharap tayo sa ibang sistema ng kolonyalismo, kung saan hindi pa natapos nang lubos ang pag unlad ng ating sibilisasyon bago pa man natin hinarap ang mga unang kolonisador.

Then, Isagani Cruz talked a little bit about the complexity of language. He wrote about pure Tagalog vs 'Manila Tagalog' and 'Taglish'. He talked about the value of Taglish and rules about using it, as well as English, in schools.

Tapos, medyo nagkwento si Isagani Cruz tungkol sa pagiging komplikado ng wika. Isinulat niya ang tungkol sa "Pure Tagalog", "Manila Tagalog" at "Taglish." Tinalakay niya ang kahalagahan ng Taglish at mga patakaran tungkol sa paggamit nito, gayundin ang Ingles, sa mga paaralan.

To expand on this point, today, many people see the other languages in the Philippines - non-Tagalog - as dialects. Some of my friends, for example.

Upang mapalawak ang puntong ito, ngayon, maraming tao ang nakakakita ng iba pang mga wika sa Pilipinas - hindi Tagalog - bilang mga diyalekto. Ang ilan sa aking mga kaibigan, halimbawa.

Gayunpaman, ang 'globalisasyon' ay minsan kapaki pakinabang.

however, globalisation is sometimes beneficial

Naniniwala ako na hindi tama si ...

i think ... is not correct

Ang huling punto ni Constantino ay: "Ang edukasyon ay dapat lumikha ng mga Pilipinong naniniwala na sila, bilang indibidwal o kolektibo, ay pantay sa ibang mga sambayanan. Ang paggamit ng sariling wika bilang instrumentong mapagpalaya at nagbibigay-kapangyarihan ay isang mahalagang hakbang tungo sa layuning makabansa."

memorise? or just last sen.

Ang wika natin ay hindi binibigyan ng maraming importansya.

our language is not given a lot of importance