Biblia kl. 1 technikum

Cechy przypowieści

- obiektywizm u narratora - fabuła nie jest rozbudowana - nie można doprecyzować miejsca i czasu akcji - przypowieści są uniwersalne ( ponadczasowe ) - schematyczne postacie - symbolika

Biblijne toposy

- relacja nauczyciel-uczeń (uczniowie) - Jezus i Apostołowie - pielgrzymka ludu do ziemi obiecanej - Izraelici - raj utracony (Eden) - apokalipsa- śmierć męczeńska i zmartwychwstanie (Jezus) - miasto rozpusty (Sodoma i Gomora, Babilon) - kuszenie (kuszenie Jezusa na pustyni)

Biblijne archetypy

-Maryja - matka cierpiąca (Maryja) - Judasz - zdrajca, mający wyrzuty sumienia - Mojżesz - mędrzec, przewodnik - Maria Magdalena - nawrócona grzesznica - Hiob - człowiek cierpiący bez winy - Kain - bratobójca - Św. Paweł - nawrócony grzesznik - Prorocy starotestamentowi - Syn marnotrawny - Samarytanin - człowiek miłosierny, współczujący

Biblijna symbolika liczb

1 wyjątkowość, zwłaszcza w odniesieniu do Boga 6 niedoskonałość, niepełność 7 pełnia, całość, doprowadzenie czegoś do końca 8 doskonałość, nieskończoność, obfitość 12 zupełność, zorganizowanie sług Bożych 40 wskazuje na ważny okres (np. sądu lub kary) 77 nieograniczoność, nieskończoność 666 rażąca niedoskonałość, powszechne zło („liczba bestii" i „liczba [upadłego] człowieka")

Cechy stylu biblijnego

1. Wypowiedź często występuje w formie nakazu (zdania rozkazujące i apostrofy). 2. Autorzy biblijni posługują się zazwyczaj długimi, rozbudowanymi, co owocuje nadmiarem spójników. 3. W wielu miejscach słychać ton patetyczny i podniosły, charakterystyczny dla bezpośrednich zwrotów do Boga. 4. W tekście odnajdziemy wiele symboli oraz alegorii. 5. Występują środki oddziałujące na emocje czytelnika. 6. Obecnych jest wiele zdań wykrzyknikowych i pytań retorycznych. 7. Poszczególne fragmenty charakteryzują się paralelizmem (na różnych poziomach: leksykalnym, składniowym) oraz symetrią. 8. Przyroda i Bóg są poddawane antropomorfizacji. 9. Występuje niewielki zakres synonimicznych określeń. 10. Tekst jest nasycony równoważnikami zdań. 11. Proza w wielu miejscach podlega rytmizacji. 12. Często pojawia się charakterystyczny szyk inwersyjny.

Symbole apokalipsy

Abaddon- anioł przepaści, sprawca zagłady. Alfa i omega- pierwsza i ostatnia litera greckiego alfabetu, początek i koniec, symbol Chrystusa. Baranek - ten symbol przypomina że Chrystus został złożony w ofierze. Baranek z apokalipsy ma siedem oczu. Bestia - oznaczona liczbą 666 jest zwierzęciem przypominającym leoparda, niedźwiedzia i lwa, staje do walki zamiast smoka. Czterech Jeźdźców - Chrystus zwyciężający świat na koniu białym, wojna na koniu rudym, głód na koniu karym, śmierć na końcu bladym. Cztery Zwierzęta - skrzydlate istoty oznaczające poszczególnych ewangelistów. Nowa Jeruzalem - miasto zstępujące z nieba otwarte jedynie dla zbawionych posiada dwanaście bram. Siedem - najważniejsza cyfra Apokalipsy dotyczy tego co boskie święte obdarzone mocą dostępne dla wybranych. Smok- siedmiogłowy ziejący ogniem utożsamiany z wężem- szatanem.

Kain i Abel (Opowieści biblijne)

Adam i Ewa zostali wygnani z raju. W końcu nadszedł dzień, w którym Ewa urodziła pierwszego potomka. Na imię dostał Kain. Następnym z kolei synem był Abel. Wtedy Kain stał się nerwowy. Bardzo nie lubił patrzeć jak jego matka zajmuje się młodszym bratem. Był po prostu zazdrosny, a także chciał być jako jedyny w centrum uwagi. Oczywiście wszystkie obowiązki spoczywały właśnie na nim. Pewnego dnia obaj bracia składali ofiarę Bogu. Kain - bogactwa przyrody, plony, owoce ziemi. Abel zaś - pierworodne bydło ze swojej trzody. Niestety jedynie dym z ofiary Abla uniósł się ku niebu. Na to Kain bardzo zdenerwowany oszukał brata. Abel nic nie wiedząc podszedł do brata, a ten wyniósł go na odległe pole, zabił oraz zakopał w ziemi. Na to Bóg znając prawdę powiedział, że Kain już nigdy nie otrzyma plonu z ziemi. Również skazał go na tułacza i zbiega. Został wygnany.

Przypowieść

Bardzo ważną częścią Nowego Testamentu są przypowieści, np. o synu marnotrawnym. Przypowieść jest gatunkiem literatury moralistycznej. Nazywamy tak krótki utwór narracyjny, w którym przedstawione postacie i wydarzenia nie są ważne ze względu na swoje cechy jednostkowe, lecz jako przykłady uniwersalnych prawd, postaw wobec życia czy kolei losu. Przypowieści, jak i wiele z tekstów biblijnych, zawierają znaczenie alegoryczne, tzn. znaczenie ukryte, gdzie do czytającego należy jego rozszyfrowanie.

Wieża Babel (Opowieści biblijne)

Biblia głosi, że pierwotnie ludzie posługiwali się jednym, wspólnym językiem. Ludzie jednak chcieli udowodnić swą wielkość, dlatego też postanowili zbudować wieżę tak dużą, że sięgałaby nieba. Był to wyraz buntu przeciwko Bogu, dlatego też chciał on ukarać ich za pychę. Pomieszał więc ludzkie języki tak, by nie mogli się oni porozumiewać przy budowie wieży. Dzieło więc nie zostało dokończone.

Księga Hioba

Dotyczy rozważań o sensie cierpienia i sprawiedliwości Boga. Bogobojny Hiob zostaje poddany próbie - traci dzieci, majątek i zdrowie, aby Bóg mógł udowodnić szatanowi, że mimo tylu cierpień Hiob pozostanie wierny Bogu.

Przypowieść o pannach mądrych i głupich

Dziesięć panien czekało na oblubieńca. Pięć z nich było mądrych, a pięć głupich. Kiedy wyszły na spotkanie z oblubieńcem, mądre zabrały lampy i olej, głupie zapomniały o oleju. Oblubieniec się spóźniał i wszystkie panny posnęły, a o północy słychać było okrzyk: „Oto Oblubieniec!". Panny obudziły się i te głupie prosiły mądre, aby pożyczyły im olej do lamp. Jednak mądre nie zrobiły tego, ponieważ wtedy nie starczyłoby go dla wszystkich i kazały głupim udać się na targ. Głupie panny poszły, lecz w tym czasie nadszedł oblubieniec i mądre panny weszły z nim do sali biesiadnej. Gdy te pierwsze powróciły, zastały zamknięte drzwi, więc zaczęły krzyczeć, by je wpuszczono. Oblubieniec odpowiedział: „Zaprawdę mówię wam, nie znam was". Przypowieść kończą słowa: „Czuwajcie więc, bo nie znacie ani dnia, ani godziny".

Modlitwa

Jeden z podstawowych aktów wiary każdej religii, pojmowany jako myślowy lub słowny kontakt z bóstwem. Modlitwy dzielą się na błagalne i dziękczynne.

"Hymn o miłości" (MIłość w Biblii)

Jest to fragment Pierwszego listu św. Pawła do Koryntian, w którym autor próbuje zdefiniować miłość i zawrzeć jej pochwałę. Podkreśla jej potęgę, gdyż jak się okazuje, życie bez niej nie jest tak naprawdę nic warte. Według niego uczucie to wszystko zniesie i przetrzyma, bo jest wieczna, cierpliwa i łaskawa. Nie zna zazdrości i nie szuka poklasku. Nawet gdy człowiek osiągnie w swoim życiu najwyższą mądrość, a nie zazna miłości, to w rzeczywistości nic nie osiągnął. Miłość według św. Pawła dominuje nad innymi wartościami: "Tak więc trwają wiara, nadzieja i miłość Te trzy Z nich zaś największa jest miłość".

"Pieśń nad pieśniami" (MIłość w Biblii)

Jest to jedna z najbardziej znanych i najbardziej niezwykłych ksiąg wchodzących w skład Starego Testamentu. Prawdopodobnie powstała na przełomie V i IV wieku przed Chrystusem. Stanowi ona przykład miłosnej poezji poetyckiej. Księga składa się z sześciu pieśni, które opisują miłość Oblubieńca i Oblubienicy. Całość ma formę dialogu przeplatanego komentarzami chóru. Opisują oni w nim swoje uczucia. Oboje potrzebują swego towarzystwa i są gotowi do licznych poświęceń w imię łączącej ich miłości. Ich uczucie ma ogromną wartość i jest bezgraniczne. Pieśń ta pokazuje, że miłość jest siłą nadającą sens życiu człowieka.

Tren

Jest to pieśń lamentacyjna, wyrażająca żal z powodu czyjejś śmierci, napisana na cześć zmarłego, rozpamiętująca jego chwalebne czyny, zasługi, zalety. Tren jest gatunkiem należącym do poezji żałobnej

Przypowieść o siewcy

Jest to przypowieść o człowieku, który siał. Jedno z rzuconych przez niego ziaren upadło na drogę. Wkrótce nadleciały ptaki i wydziobały je. Drugie padło na skałę, gdzie szybko wypaliło je słońce. Trzecie upadło pomiędzy chwasty i ciernie, które nie pozwoliły mu wydać owocu. Tylko ziarno, które spadło na żyzną glebę, wzeszło, wydało owoc i obfity plon. Taką dobrą glebą mają być słuchacze Słowa Bożego - ziarna. Przypowieść o pannach mądrych i głupich

Sodoma i Gomora (Opowieści biblijne)

Lot siedział u bramy Sodomy, gdy zjawili się dwaj aniołowie. Zaprosił więc przybyszów na wieczerze. Mieszkający w Sodomie mężczyźni otoczyli dom Lota i prosili, by wyprowadził przybyszów. Lot powiedział mężczyznom, żeby nie robili krzywdy towarzyszom, on w zamian wyprowadzi im swoje dwie córki. Ci jednak zaczynają grozić Lotowi, a w końcu biją go i próbują wyważyć drzwi. Wtedy dwaj przybysze wciągają go z powrotem do środka. Proponują także Lotowi, by wszystkich swoich bliskich wyprowadził z miasta. Gdy jednak Lot mówił przyszłym zięciom, by odeszli z miasta, bo Pan pragnie je zniszczyć, ci myśleli, że to żart. Wtedy aniołowie wyprowadzają z miasta Lota, jego żonę i dwie córki. Mówią też, by nie obracali się za siebie. Lot wraz z rodziną przybywają do Soaru. Wtedy też na Sodome i Gomore spuszczony został deszcz siarki i ognia. Żona Lota obejrzała się jednak w kierunki zniszczonych miast i stała się słupem soli. Sąd Salomona

Biblijne Stworzenie Świata

Na ziemi z początku panował chaos, następnie pod działaniem stwórczego słowa Boga uładziła się, stała się zdatna do życia, stopniowo też napełniła się wielorakimi istotami żyjącymi, roślinami i zwierzętami, pośród których na końcu stworzył Bóg człowieka na obraz Boży

Przypowieść o kąkolu

Pewien człowiek posiadał rolę i postanowił zasiać na swojej ziemi pszenicę. Pragnął, by z ziaren wyrosły wspaniałe plony. Jednak w nocy na ziemię gospodarza wtargnął jego nieprzyjaciel i wśród kłosów pszenicy zasiał chwasty (kąkol). Jakiś czas później rośliny zaczęły rosnąć i dopiero wówczas wyszło na jaw, że wśród pięknej i wspaniałej pszenicy rosną również chwasty. Do gospodarz przybiegli czym prędzej słudzy i zapytali pana, skąd na polu wzięły się tak brzydkie rośliny. Mężczyzna opowiedział im o działaniu nieprzyjaciela. Parobkowie zaproponowali, że udadzą się na pole i wytną wszystkie chwasty. Gospodarz jednak kategorycznie zabronił im takiego działania. Obawiał się bowiem, iż przez przypadek może też ucierpieć zdrowa i dorodna pszenica. Pozwolił, aby chwasty rosły sobie swobodnie, wiedział bowiem, iż w czasie żniw pozbędzie się wszystkich niechcianych roślin.

Przypowieść o synu marnotrawnym

Pewien mężczyzna miał dwóch synów. Młodszy z nich zażądał któregoś dnia, aby ojciec podzielił majątek i oddał mu przypadającą na niego część. Wkrótce potem opuścił dom rodzinny i odjechał w dalekie strony. Tam szybko roztrwonił swój majątek i popadł w nędzę. W krainie owej zapanował tymczasem straszliwy głód. By przeżyć, młodzieniec najął się więc do pracy jako pasterz świń. Ponieważ był ciągle głodny, marzył o tym, żeby napełnić pusty żołądek choćby strąkami, którymi żywiły się zwierzęta. Gdy tak cierpiał głód i poniżenie, przypomniał sobie dom ojca, w którym nawet najnędzniejszy z najemnych robotników miał pod dostatkiem pożywienia. Postanowił wrócić, przebłagać ojca, by zechciał przyjąć go nie jako syna, bo na to nie zasłużył, lecz jako najemnika do pracy. Kiedy ojciec dostrzegł powracającego syna, przywitał go z ogromnym wzruszeniem. Nakazał synom, by przynieśli dla niego nowe szaty i przygotowali ucztę. Niebawem wrócił do domu starszy syn, pracujący w polu. Gdy dowiedział się, jaki jest powód radosnej zabawy, obrażony odmówił wejścia do domostwa. Zarzucił też ojcu, że choć służy mu wiernie, nigdy nie kazał przygotować uczty na jego cześć. Wówczas ojciec odpowiedział mu, że cokolwiek jest jego własnością, należy także do niego - syna, który nigdy go nie opuścił. Ale cieszyć się trzeba, że ten, który zbłądził i był niczym umarły, odnalazł właściwą drogę.

Sąd Salomona (Opowieści biblijne)

Pewnego dnia do Króla Salomona przyszły Kobiety i prosiły go o pomoc. Wytłumaczyły mu, że jedna i druga miała dziecko, jednak jedno umarło tej nocy a one nie mogą dojść do porozumienia czyje jest to, żyjące dziecko. Król zadecydował że w takiej sytuacji najlepiej będzie przeciąć dziecko na pół i każda dostanie po połowie. W tym momencie jedna z kobiet zaczęła błagać Króla żeby tego dziecka nie zabijał tylko oddał tej drugiej kobiecie. Król wiedział już że matką tego dziecka jest ta pierwsza, gdyż tylko prawdziwa Matka potrafi zrobić wszystko dla swojego dziecka, żeby czuło się ono bezpiecznie oraz było zdrowe i całe. Oddał więc dziecko tej pierwszej

Hymn

To uroczysta pieśń pochwalna, opiewająca np. czyjąś sławę lub czyn patriotyczny. Może to być także patetyczny utwór liryczny, o treści patriotycznej lub religijnej. Utwór ten nacechowany był najczęściej patetyzmem i wzniosłością.

List

Tylko w Nowym Testamencie znajdziemy Listy Apostolskie. Są one dokumentami ukazującymi sposób życia i zachowania pierwszych Chrześcijan oraz nauki głoszone przez Apostołów. Najwięcej listów napisał Św. Paweł, kierując je do wspólnot, które sam założył.

Przypowieść o miłosiernym Samarytaninie

Uczony w prawie (znawca żydowskiego prawa religijnego), udając niewiedzę, spytał Jezusa, co należy czynić, by osiągnąć życie wieczne. Jezus odesłał go do kanonów Prawa, którym się zajmował. Tam zostało napisane, że warunkiem szczęścia wiecznego jest miłość Boga i bliźniego jak siebie samego. Uczony, chcąc się usprawiedliwić, że pyta o sprawy jasno określone, zażądał wyjaśnienia, kogo można uznać za bliźniego. Jezus odpowiedział mu przypowieścią o miłosiernym Samarytaninie. Pewien człowiek wędrował z Jerozolimy do Jerycha. W drodze został napadnięty przez zbójców i pobity. Porzucili go potem przy drodze ledwo żywego. Przechodził tamtędy kapłan i nie udzielił mu pomocy. Przechodził lewita i także się nie zatrzymał. Pomocy nieszczęśnikowi udzielił dopiero Samarytanin. Wzruszył się jego losem, opatrzył rany, a potem wsadził na swego osiołka i zawiózł do gospody. Zapłacił gospodarzowi, nakazując opiekę nad rannym. Zapewnił, że zwróci dodatkowe koszty. On to okazał się bliźnim, ponieważ kierował się miłosierdziem.

Psalm

W Starym Testamencie znajdziemy również Księgę Psalmów. Psalm to hebrajska pieśń religijna o charakterze modlitewno-hymnicznym. Najważniejszym zadaniem psalmów jest sławienie i wychwalanie potęgi i dobroci Boga.

Pieśń

Warto wspomnieć też, że to właśnie w Biblii znajdziemy pierwszy spisany erotyk " Pieśń nad Pieśniami. Księga ta jest dialogiem Oblubieńca i Oblubienicy, którzy mogą symbolizować więź Boga z Kościołem czy Boga z Narodem Wybranym

Księga Rodzaju (Cierpienie w Biblii)

Według Księgi Rodzaju cierpienie istnieje na świecie od momentu popełnienia grzechu pierworodnego przez pierwszych ludzi, czyli przez Adama i Ewę. Oni to swoim nieposłuszeństwem sprowadzili na świat ból i wszelkie nieszczęścia. Wygnanie ich z raju i skazanie na liczne cierpienia miało być straszną karą za niesłuchanie Boga i lekceważenie jego zakazów. Od tego czasu cierpienie nie odstępuje dziejów ludzkości.

Księga Koheleta

Zawiera rozważania nad sensem życia ludzkiego. Wynika z nich, że nic nie ma absolutnej wartości, nie jest trwałe, nie potrafi w pełni uszczęśliwiać. Ani bogactwa, ani władza, sława, nawet mądrość nie czynią człowieka pewnym i zadowolonym.

Księga Hioba (Cierpienie w Biblii)

Znajdująca się w Starym Testamencie Księga Hioba opowiada o losach człowieka cierpiącego niewinnie. Próbuje ona dać odpowiedź na jedno z wielu nurtujących ludzkość pytań. Chodzi mianowicie o to, dlaczego świat jest tak urządzony, że cierpią także osoby, które żyją dobrze i są bogobojne. Biblijny Hiob był prawym człowiekiem. Żył zgodnie z bożymi nakazami, a jednak Bóg doświadczył go trądem, utratą całej rodziny i majątku. Nie wiedział, że jest to próba jego wiary, a jednak przeszedł ją pomyślnie. Mimo ciężkich doświadczeń nie wyparł się on Boga i nie buntował się. Cierpliwie wszystko znosił. Stwórca widząc, że nawet w obliczu tak tragicznej sytuacji Hiob nie wyparł się go, postanowił wynagrodzić mu te cierpienia, zwrócił szczęście i zapewnił o swojej opiece i pomocy. Losy Hioba pokazują, że przyjmowane z pokorą cierpienie może służyć pięknym rzeczom. Okazuje się, że ktoś, kto ma czyste sumienie i wie, że nie popełnił żadnego grzechu, nie musi się niczego obawiać, a jedynie czekać na odmianę losu.

Apokalipsa św.Jana

https://wypracowania.pl/lektury/apokalipsa-sw-jana-streszczenie-opracowanie-interpretacja

Postacie biblijne (Stary Testament)

𝗔𝗯𝗲𝗹 𝗶 𝗞𝗮𝗶𝗻 - synowie Adama i Ewy. Abel, umiłowany syn ojca, zostaje zabity przez Kaina - uosobienie zbrodni bratobójstwa. 𝗔𝗯𝗿𝗮𝗵𝗮𝗺 - jeden z pierwszych patriarchów narodu żydowskiego. Poprowadził Izraelitów do Kanaan w Palestynie i tu osiadł. Żoną Abrahama była Sara, która powiła mu syna Izaaka mając 90 lat. Bóg zaś, chcąc wypróbować wiarę Abrahama, zażyczył sobie ofiary z jego jedynego syna. Abraham, mimo bólu ofiarowuje na całopalenie Izaaka, jednak gdy podnosi miecz - Bóg powstrzymuje go, a w zamian podsuwa baranka. Ofiara Izaaka to jeden z najsłynniejszych motywów biblijnych. 𝗗𝗮𝘄𝗶𝗱 - król Izraela zwany idealnym władcą. W młodości pasterz, lutnista, pokonał olbrzyma Goliata przy użyciu procy. Według podań biblijnych Dawid jest autorem Psalmów. 𝗠𝗼𝗷𝘇̇𝗲𝘀𝘇 - prawodawca Izraela, tradycyjnie uznawany za autora Pięcioksięgu, ten z patriarchów, który wyprowadził Żydów z niewoli egipskiej.Urodził się w czasach, gdy faraon kazał zabijać chłopców izraelskich, lecz został cudownie ocalony: matka pozostawiła go w trzcinowym koszyku na brzegu Nilu, a odnalazła go i wychowała na dworze swego ojca córka faraona.To on był tym, do którego przemówił Bóg ukryty w krzaku gorejącym i z którym rozmawiał jeszcze wielokrotnie. To on przeprowadził lud izraelski przez Morze Czerwone. To właśnie Mojżeszowi Bóg wręczył na górze Synaj Dziesięć Przykazań Bożych (Dekalog). I to on wreszcie doprowadził Żydów do Ziemi Obiecanej, lecz sam do niej nie wszedł - zmarł mając 120 lat, ale nikt nigdy nie ujrzał jego grobu. Salomon - syn Dawida, następny król Izraela, słynący z mądrości, opieki nad kulturą i sztuką kraju. 𝗝𝗼́𝘇𝗲𝗳 - syn Jakuba, wnuk Izaaka. Sprzedany do niewoli przez zazdrosnych braci. Przepowiadał sny faraona (o siedmiu krowach tłustych i siedmiu krowach chudych). Braciom przebaczył i pomógł im przetrwać lata głodu. 𝗦𝗮𝗺𝘀𝗼𝗻 - legendarny siłacz, obdarzony wręcz nadludzką mocą, lecz pozbawiony jej przez Dalię, która obcięła mu włosy podczas snu. Wraz z nimi odebrała Samsonowi niezwykłe siły. 𝗛𝗶𝗼𝗯 - sprawiedliwy i bogobojny wyznawca Boga, który został poddany próbie wiary. Bóg zesłał na niego wszelkie nieszczęścia: trąd, trzęsienie ziemi, śmierć rodziny. Hiob rozpaczał, lecz nie zaparł się Boga, a Ten wynagrodził mu Później straty. 𝗡𝗼𝗲 - wybrany przez Boga, by przetrwał zesłany na grzeszną ludzkość potop. Noe wraz z synami i przedstawicielami różnych gatunków zwierząt przeczekał potop na arce. 𝗟𝗼𝘁 𝗶 𝘇̇𝗼𝗻𝗮 𝗟𝗼𝘁𝗮 - Gdy Bóg rozgniewany na ludzi skazał na zagładę Sodomę, pozwolił z niej wyjść Lotowi i jego rodzinie, zakazał jedynie oglądania się za siebie. Żona Lota - po dziś dzień symbol kobiecej ciekawości - nie wytrzymała i po tym jak się za siebie obejrzała, natychmiast zmieniła się w słup soli.

Postacie biblijne (Nowy Testament)

𝗖𝗵𝗿𝘆𝘀𝘁𝘂𝘀, 𝗠𝗮𝘁𝗸𝗮 𝗕𝗼𝘀𝗸𝗮, 𝗝𝗼́𝘇𝗲𝗳 𝗔𝗽𝗼𝘀𝘁𝗼ł𝗼𝘄𝗶𝗲 - 12 uczniów Jezusa, wśród nich: Piotr - pierwszy papież, z symbolicznym pękiem kluczy, Jan Ewangelista, Niewierny Tomasz i Judasz Iskariota (ten, który zdradził Chrystusa, jego symbolem jest sakiewka). Apostołowie szerzyli naukę Chrystusa po Jego wniebowstąpieniu. 𝗘𝘄𝗮𝗻𝗴𝗲𝗹𝗶𝘀́𝗰𝗶 - Było ich 4: św. Mateusz, św. Marek, św. Łukasz, św. Jan - autorzy czterech Ewangelii Nowego Testamentu, przedstawiających dzieje i naukę Chrystusa. Ł𝗮𝘇𝗮𝗿𝘇 - patron trędowatych; od jego imienia pochodzi nawet słowo "lazaret" (szpital wojskowy). Chrystus wskrzesił go do życia w cztery dni po jego śmierci. 𝗠𝗮𝗿𝗶𝗮 𝗠𝗮𝗴𝗱𝗮𝗹𝗲𝗻𝗮 - pokutująca jawnogrzesznica, której Chrystus wybaczył błędy przeszłości. Do zgromadzonego wokół niej tłumu powiedział: "Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień". 𝗣𝗼𝗻𝗰𝗷𝘂𝘀𝘇 𝗣𝗶ł𝗮𝘁 - prokurator Judei, który zatwierdził wyrok ukrzyżowania Chrystusa - potem bardzo nieszczęśliwy, popełnił samobójstwo w Rzymie. 𝗕𝗮𝗿𝗮𝗯𝗮𝘀𝘇 - przestępca, rozbójnik, buntownik sądzony wraz z Chrystusem, ale uwolniony przez Piłata na żądanie pospólstwa - zgodnie ze zwyczajem Paschy.